Στα μέσα της δεκαετίας, ως σπουδαστής του Ε.Μ.Πολυτεχνείου (Τμήμα Χημικών Μηχανικών) είχα δύο σημαντικούς καθηγητές μαθηματικών τον Δημήτριο Δασκαλόπουλο (στον οποίο οφείλω το ενδιαφέρον μου για τον απειροστικό λογισμό-Calculus) και τον Πέτρο Κριεζή (στον οποίο οφείλω τις γνώσεις μου της Στατιστικής και της Θεωρίας των Πιθανοτήτων/των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών, χάρη στις οποίες βρήκα εργασία στη δεκαετία του 1970 στο Παρίσι). Ο Δ. Δασκαλόπουλος ήταν εξαιρετικός δάσκαλος και έδειχνε ουσιαστικό ενδιαφέρον για τους σπουδαστές, ενώ ο Π. Κριεζής ήταν απρόσιτος και απόμακρος. Ήταν ντυμένος με πανάκριβα ρούχα αγγλικής προέλευσης και θύμιζε το τυπικό ντύσιμο καθηγητή της Οξφόρδης ή του Καίμπριτζ-εξάλλου δυο άλλοι καθηγητές της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών είχαν το ίδιο επώνυμο: μια δυναστεία πανεπιστημιακών δασκάλων. Προσπάθησα πολλές φορές να τον ρωτήσω αν η Μαριανίνα ήταν συγγενής του, αλλά ουδέποτε τα κατάφερα, καθώς έμπαινε και έβγαινε στην αίθουσα σαν σίφουνας, αφήνοντας μερικές φορές κάποιες σημειώσεις μέτριας ποιότητας. Στη διάρκεια όμως του στρατιωτικού καθεστώτος υπέβαλε την παραίτησή του μη ανεχόμενος τον έλεγχο του Πολυτεχνείου από τους χουντικούς εγκάθετους. Λαμπρή εξαίρεση – η παράδοση της οικογένειας και του ονόματος λειτούργησαν παραδειγματικά!
https://www.hartismag.gr/hartis-39/afierwma/spithes-kai-floghes