“The Open Mind of Lafcadio Hearn”, in In New York, Book and Art Exhibition.The Nippon Gallery at the Nippon Center, NY. Participation with the Photo Collage:” 2nd adventure of Lafcadio “, 30/09-14/10/2011.(Group show). http://nipponclub.org

“Τhe Open Mind of Lafkadio Hearn. A Seconde adventure”, Μουσείο Lafkaolio Hearn, Matsue Castle, Matsue, Iαπωνία, 10/10-03/11/2010 (Φωτογραφικό κολάζ). http://hearn2010. yakumokai.org/en/exhibition.

“Lafkadio Hearn”, Eπιμελητής Μεγακλής Ρογκάκος, The American College of Greece, Athens, ACG-ART, 12/10/2009-05/2010.

“Art 2 use”, Επιμέλεια Δρ. Λ. Κοκκίνη, Diana Gallery, Down Town, Αθήνα, 6-31/12/2006. (6 φωτογραφίες – “Art x Art”)

«Η αισθητική ενεργοποίηση των ευτελών υλικών», επιμελητής Χρήστος Θεόφιλης, Fizz Gallery, Αθηνά, 2/12/2008-03/01/2009 (Συμμετοχή με 4 φωτογραφίες).

5- εύκολες (όχι  και ευτελείς) διατυπώσεις

1. Το «πολύτιμο» σε αντίθεση με  το «ευτελές» αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την τέχνη ?Σε ορισμένες  κοινωνίες οι πέτρες ,τα κογχύλια και τα γουρούνια θεωρούνται ως βασικές αξίες, συμβολικές και ανταλλακτικές, όπως στις δυτικές κοινωνίες το χρυσάφι και τα διαμάντια. Ένα χρυσό άγαλμα εδώ ,είναι εκεί ένα ευτελές αντικείμενο .Ένα περιδέραιο με κογχυλάκια εκεί είναι εδώ ένα φτωχό δώρο .Να ψάχνουμε  λοιπόν για πρώτη ύλη σε λατομεία για άσπρο μικροκρυσταλλικό μάρμαρο η στους σκουπιδοτενεκέδες των μεγαλουπόλεων?
2. Το«ευτελές» μπορεί να οδηγήσει στο «τέλειο»?Εξαρτάται από το ερώτημα και την δοκιμασία που υποβάλλεται το ευτελές στο όνομα  βέβαια της τέχνης. Η πρώτη ύλη καθορίζει εν μέρει αλλά δεν προσδιορίζει την αισθητική εμβέλεια του τελικού έργου. Ο Μίδας δεν βασιλεύει (ακόμη) στην επικράτεια της τέχνης.
3. Το «ευτελές» συνδέεται με το «καθημερινό» , ωστόσο ,τι  θάταν το εξαιρετικό και το μοναδικό αν δεν ήταν σε συσχέτιση με το σύνηθες? Αναμφίβολα μέχρι πρόσφατα στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό η τάξη και επανάληψη βασίλευαν και  το «καθημερινό»  ήταν οργανωμένο χωρίς εντάσεις  μεταφυσικές. Τι είναι  σήμερα ,εντέλει, ευτελές ,το υλικό η το άυλο?
4. Η κοινωνία της μάζας ή κοινωνία της αφθονίας στηρίζεται στην πληθοπαραγωγή και το χρήσιμο-άχρηστο προϊόν, ο μετασχηματισμός του τελευταίου σε έργο τέχνης  μήπως  λειτουργεί ως «ξόρκι»?
5. Το ευτελές αντικείμενο ίσως παραπέμπει στο ευτελές υποκείμενο και ο υπερπληθυσμός των προϊόντων συναγωνίζεται τον υπερπληθυσμό των προσώπων.

Δημοσθένης Αγραφιώτης

“DADA or not DADA?”, συμμετοχή στο Eικαστικό Πανόραμα στην Ελλάδα, 2007, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 11/2007-01/2008 (επιμελητής Χάρης Καμπουρίδης).

‘’Primo Piano. Parole, azioni, suon, immagini da una collezione d arte’’,Centro per l’ Arte Contemporanea Luigi Pecci, Collezione di Carlo Palli,n Prato, Commissaire, Marco Bazzini, 06-09/07. (Participation avec la video – computer graphics,”Kali-graphein” en collaboration avec A.Bissogiannis et “Les abecediares’’). www.centroartepecci.prato.it

“Εικονογραφές”, Οργάνωση: Μάνος Στεφανίδης, «Ελληνοαμερικανική Ένωση» και Αίθουσα τέχνης «Μήλο», Συμμετοχή με τα έργα-εγκαταστάσεις [«ο,∞», «εγ-γραφές»], [«origami», και «poetry view»]. Καθώς και παρουσίαση υλικού από το Αρχείο Δ. Αγραφιώτη: έργα Blaine, Beuys, Linaris-Coridou κλπ, 8-29/10/2003. (Ελληνική ομάδα «οπτικής ποίησης» 1981-2003).

“Ιχνήματα” – Σχέδια με μολύβια. Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνας Τούντα, 23/2 – 11/3/1989. (Κείμενο “υποστήριξης” από τον Μ. Dufrenne, απόσπασμα από το βιβλίο του, ‘Το μάτι και το αυτί”, Εκδόσεις L’ Hexagone, Montreal, 1987 και Jean Michel Place, Paris, 1991).