Ιούλιος 2015

Το Αλφαβητάριο της Ινώς


Μετάφραση στα γαλλικά από την Michele Valley και στα αγγλικά από τον Angelos Sakkis.

Σχεδιασμός και εκτύπωση σε 3D

Σε συνεργασία με τους Φίξερς (www.fixers.gr)


Ήχος 3D εκτυπωτή κατά την εκτύπωση:

Φωτογραφίες του Αλφαβηταρίου σε εκτύπωση 3D


ABCINO @ Otoliths

Ποιήματα και εικόνες από το Αλφαβητάριο της Ινώς δημοσιεύθηκαν στο ψηφιακό περιοδικό Otoliths.

ABCINO @ Electric night Vol.3

electricelectric-night-vol-3

Φωτογραφίες και βίντεο από την εγκατάσταση ABCINO στα πλαίσια του Electric Night vol.3 που διοργανώθηκε στο Palais des paris [Frédéric Weigel], στο Takasaki της Ιαπωνίας στις 29/03/2015.

Περισσότερα για το Ταξίδι στην Ιαπωνία του Δημοσθένη Αγραφιώτη εδώ.

Φωτογραφίες:


Βίντεο:


Μάρτιος 2015

La Bêtise est-elle/Είναι η βλακεία


Questions (bêtes?) sur la Bêtise.
Ερωτήματα (βλακώδη;) για τη βλακεία.

La Bêtise est-elle Είναι η βλακεία

contagieuse ? μολυσματική
universelle ? οικουμενική
diachronique ? διαχρονική
féconde ? γόνιμη
réversible ? αντιστρέψιμη
éternelle ? αιώνια
naturelle ? φυσική
naturante ? φυσικοποιούσα
sulfurique ? θειική
illégale ? παράνομη
traitable ? αντιμετωπίσιμη
éligible ? επιλέξιμη
saturée ? κεκορεσμένη
saturante ? κεκορεσμίζουσα
transversale ? εγκάρσια

Δημοσθένης Αγραφιώτης

Δημοσιεύτηκε στο περιοικό Βακχικόν


Νοέμβριος 2014

Genoprimitive (Πρωτογονικά) @ otoliths


Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Otoliths.
Μετάφραση στα αγγλικά από τον Άγγελο Σάκκη.


Νοέμβριος 2014 | Voldije Editions

Formulation c | La juste manière


Ποίηση: Δημοσθένη Αγραφιώτη
Ζωγραφική: André Jolivet
Εκδόσεις: Voldije Editions


(fr) Été 2014

(fr) 10 pérégrinations cris(ι)ologiques @ revue Inferno #3

Αυτή η σελίδα υπάρχει μόνο στα Γαλλικά


16 Ιουνίου 2011 | six d.o.g.s., Αθήνα

Jazz N’ Poetry @ six dogs

ΔημοσθένηςΑγραφιώτης /Τηλέμαχος Μούσσας
(Six DOGS, Αθήνα – 12/06/2011)
«Τζαζ, ποίηση»
Tilemachos Mousas + Dimosthenis Agrafiotis Live
+ FREE SUNDAY BBQ
Κυριακή 12 Ιουνίου στις 21:30 (bbq στις 19:00)
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

“Τζαζ, ποίηση” / “Jazz, poetry”

Στο ερώτημα «ποιο είναι το μέλλον της μουσικής τζαζ;» ο Leo Smith απάντησε ότι «η τζαζ θα αποικήσει κάθε είδους μουσικής και τέχνης». Με μιαν άλλη έκφραση, η τζαζ- θα είναι «φυσικό», «αναμενόμενο»- να βρίσκεται σε κάθε μουσική ή καλλιτεχνική πρακτική, όπως δηλαδή η πληροφορική βρίσκεται σε κάθε δράση (και μηχάνημα) της σύγχρονης ζωής. Θα μπορούσαμε ίσως να διατυπώσουμε τα ίδια ερωτήματα για την ποίηση.

Η αλληλόδραση τζαζ και ποίησης έχει ήδη μια ιστορία κι οπωσδήποτε θα έχει μέλλον λαμπρόν. Το θέμα δεν είναι εδώ αν οι ποιητές αγαπούν την τζαζ ή αν εμπνέονται από αυτήν. Η πρόκληση είναι πιο σύνθετη: πώς τα δύο εγχειρήματα ανταλλάσσουν διαδικασίες και στρατηγήματα στην παραγωγή των αντίστοιχων καλλιτεχνικών προιόντων; Πώς ο ήχος και το νόημα των λέξεων ενεργοποιούν τη μουσική φρασεολογία της μουσικής τζαζ; Πώς οι ρυθμοί της τελευταίας συνεργάζονται ή όχι με τους ρυθμούς των ποιητικών κατασκευών; Πώς το στοιχείο της προφορικότητας διαχέεται στην ποίηση και τη μουσική τζαζ; Πώς η θεματική των τραγουδιών αλληλεπιδρά στην σύζευξη ποίησης και τζαζ; Πώς η τζαζ οδηγεί την ποίηση σε πιο επιτελεστικά μονοπάτια; Τι μπορεί να είναι το «Τζαζ – ποίημα»(jazz poem /jazz related poems);

Το περιοδικό “Jazz and Poetry” που εκδίδει ο Steve Dickison στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ καταγράφει την αλληλοτομή των δυο καλλιτεχνικών συμπάντων, παρουσιάζοντας απόπειρες και περιπτώσεις συνεργασιών ποιητών και μουσικών. Επίσης παρουσιάζει δοκίμια για τη σύζευξη των δυο εκφραστικών δυνατοτήτων. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες κοινές προσπάθειες και η ανέλιξή τους στο χρόνο αποτελούν την εγγύηση για τη γονιμότητα της σύμπλεξης ποίησης και τζαζ. (Βλέπε επίσης: jazzstudiesonline.org, www.jstor.org/stable/3300432 καθώς Sascha Feinstein, “A Bibliographic Guide to Jazz Poetry”, Westport, CT: Greenwood, 1997).

Η ιστορία της σύμπλεξης άρχισε εδώ και 100 χρόνια. Μερικά παραδείγματα (“Pinetop’ s Boo” – Pine Top Smith, “Anamule Dance” – J.R. Morton, “Such Sweet Thunder” – D. Ellington, “Weary Blues” – Mingus and Hughes, “Manhattan” – G. Russell, “Blue” – K. Nordine, “Pop Top 40”, B. Marsalis, “Mexico City Blues” – J. Kerouac, “Walk on the Wild Side” – L. Reed.

Η εκδήλωση «Τζαζ, ποίηση»(12/06/2011) θα είναι ευκαιρία για μια αναδρομή στην ιστορία αλλά κυρίως ένα άνοιγμα για το μέλλον των δυο επιτελεστικών (Performative) καλλιτεχνικών πεδίων.

Στην εκδήλωση της 12/06/2011 συμμετείχαν:
Δημοσθένης Αγραφιώτης : ποιητής_επιτελεστής(performer)
Τηλέμαχος Μούσας: ηλ. κιθάρα, theremin
Νίκος Γιούσεφ: ηλ. μπάσο , μουσικό πριόνι
Χρήστος Λιάτσος: ντραμς
Ilan Manouach: tenor sax
Λάμπρος Πηγούνης: live electronics
Περισσότερες πληροφορίες:
six d.o.g.s
Αβραμιώτου 6-8
Μοναστηράκι
Αθήνα
T: +30 210 3210510
W: http://sixdogs.gr

elculture.gr – “Η ποίηση είναι άσκηση πάνω στο χρόνο, την επινόηση και τη φαντασία, άρα η απαρχή της πολιτικής”

Κείμενο: Γιώργος Καρράς

Είναι απορίας άξιο, πως, ένας (μεταξύ πολλών άλλων) καλλιτέχνης τόσο εκκωφαντικά ιδιαίτερος, με τέτοια εργογραφία και φήμη στο εξωτερικό, να έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητος από το φιλοθεάμον ελληνικό κοινό και να έχει ελάχιστα συζητηθεί στους λεγόμενους καλλιτεχνικούς κύκλους. Ούτε λόγος βέβαια για περαιτέρω προβολή του από τα μεγάλα media. Κι όμως ο Δημοσθένης Αγραφιώτης έχει γράψει αμέτρητα βιβλία, κείμενα, δοκίμια και επιστημονικά άρθρα για την επιστήμη την τέχνη και την υγεία. Τα ποιήματα του έχουν εκδοθεί σε Γαλλία, Αγγλία, Πορτογαλία και Τουρκία, έχει κάνει επιμέλεια σε εκθέσεις, ενώ μέχρι το ’90 ήταν εκδότης του περιοδικού Κλίναμεν. Από το 93 κι έπειτα, ξεκινά την έρευνα και αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στις Επιτελέσεις όπως λέει ο ίδιος για το Performance. Τελευταία συμμετέχει ως επιτελεστής σε μουσικά δρώμενα συνδέοντας την ποίηση με την τζαζ αλλά και το θόρυβο, ενώ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις συζεύξεις τέχνης και νέων τεχνολογιών – τεχνοεπιστήμης.  Οι φωτογραφίες και τα έργα ζωγραφικής του έχουν εκτεθεί σε μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, παντού. Τονίζω το παραπάνω γιατί ο Αγραφιώτης είναι πραγματικά ένας πολίτης-καλλιτέχνης του κόσμου, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους ανθρώπους και είναι αγαπητός παντού, από το Τόκιο και το Ελσίνκι ως την Βενετία που βρέθηκε πρόσφατα για τη Μπιενάλε. Από’ κεί απάντησε στα greeklish, ευγενικά και σχεδόν τηλεγραφικά σε κάποιες όχι και τόσο ξεκάθαρες ερωτήσεις.

ελc: Δημοσθένης Αγραφιώτης. Επάγγελμα:
Δημοσθένης Αγραφιώτης: Ποιητής, intermedia artist, performer. Επίτιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας.

ελc: Crrrisis-Grrreece…συχνά «παίζετε» με λέξεις και έννοιες
Δ.Α.: Ως ποιητής δουλεύω με τις λέξεις σαν πρώτη ύλη. Δηλαδή με τα γράμματα που τις απαρτίζουν, τους ήχους και τις ομοιότητες. Τις παρ-εξηγήσεις και τα ολισθήματα της γλώσσας.

ελc: Dada, fluxus, σουρεαλισμός. Σας έχουν επηρεάσει ή έχετε ταυτιστεί;
Δ.Α.: Έχω επηρεαστεί κυρίως από τα δύο πρώτα. Το ερώτημα όμως είναι πως τα δύο αυτά ρεύματα, μπορούν να προκαλέσουν νέες πρωτοβουλίες σε έναν κόσμο κρίσεων χωρίς ισχυρή κρίση – ακόμα και στην Ελλάδα που δεν τα γνώρισε σε βάθος.

ελc: Δώστε ένα ορισμό για τα παρακάτω:

-Επιτελέσεις
Τελετή χωρίς θρησκεία. Ανταλλαγή ενέργειας με το κοινό. Δημιουργία καθρέφτη για τον καλλιτέχνη και το «κοινό».

-Θρησκεία
Μόνο με το ιερό όταν τίθεται ζήτημα για το βέβηλο.

-Αυτοσχεδιασμός
Έχοντας προηγουμένως δημιουργήσει ένα δομημένο σύμπαν που προβλέπει και τον αυτοσχεδιασμό, την ένταση της στιγμής και την συμμετοχή του κοινού.

-Ευ Ζην
Ζώντας με αναφορές στον Εμπεδοκλή και τον Επίκουρο. Αταραξία, φιλία και άνοιγμα στο άγνωστο.

-Ιντερνετ
Εργαλείο με δύναμη και ατέλειες.

-Ψυχαγωγία
Ταξίδια, clever art.

ελc: Ποιο από τα έργα σας (συνολικά, ή σε κάθε κατηγορία) θεωρείτε ότι μπορεί να έχει ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή στο κοινό;
Δ.Α.: Στην Αμερική η ποίηση μου, στη Γαλλία τα intermedia (διαμέσα) και ο συνδυασμός των πολλαπλών εκφράσεων μου. Στην Κίνα η απασχόληση μου με τα γράμματα σε σχέση με τα ιδεογράμματα και στην Ιαπωνία η επιτέλεση και η φωτογραφία. Στην Ελλάδα …

ελc: Τι επιδιώκετε ή αντιμετωπίζετε στις συνεργασίες/συναντήσεις σας με τόσες διαφορετικές κουλτούρες;
Δ.Α.: Συνεχή διάλογο με τη διαφορά κάθε μορφής. Συνεχή αναζήτηση της ου-τοπίας και της ου-χρονίας. Λελογισμένη αθωότητα για να έρθει το διαφορετικό.

ελc: Πολιτική στην Τέχνη-Τέχνη στην Πολιτική.
Δ.Α.: Η ποίηση είναι πυκνή και μακροχρόνια πολιτική. Η ποίηση είναι άσκηση πάνω στο χρόνο, την επινόηση και τη φαντασία, άρα η απαρχή της πολιτικής.

ελc: Θαυμάζετε κάτι;
Δ.Α.: Την πλαστικότητα του ανθρώπινου πνεύματος σε κάθε σημείο του πλανήτη.

ελc: Θυμώνετε με κάτι;
Δ.Α.: Με τους μικρόνους και τους αδαείς πονηρούς.

ελc: Πως τα πάτε με την νέα γενιά μουσικών αλλά και με τη μουσική με «νέα μέσα» γενικότερα;
Δ.Α.: Μαθαίνω πολλά απ’αυτούς – απόλυτη ευγνωμοσύνη σε αυτούς. Τα νέα μέσα είναι ένας τεράστιος χώρος έρευνας που όμως απαιτεί μια προβληματική υψηλού βαθμού πολυπλοκότητας. Είναι ισχυρά, γι’ αυτό χρειάζεται μια σύνθετη καλλιτεχνική προσέγγιση, ατομική και συλλογική.

ελc: Στις 12 Ιουνίου εμφανίζεστε σε έναν χώρο ιδιαίτερα αγαπητό στο νεανικό και ανήσυχο κοινό της πόλης. Τι θα παρουσιάσετε;
Δ.Α.: Ποιήματα μορφοποιημένα με ρυθμούς, ποιήματα επιτελεστικά, ποιήματα εικονοσχηματικά σε σχέση με τις αναζητήσεις του Τηλέμαχου Μούσα και των συνεργατών – ένας τόπος τομής ποίησης και τζαζ.

Φωτογραφίες της συναυλίας


Φωτογραφίες της συναυλίας


Απρίλιος 2012

poemas (es)

siete fragmentos sobre la agrafía

Los neuropsiquiatras, los fisiólogos del sistema nervioso y los neuropsicólogos utilizan el término científico-técnico «agrafía»/«agraphia» cada vez que diagnostican la incapacidad para la escritura. La agrafía se entreteje con términos concretos como la alexia, la dislexia, la afasia; se considera que un suceso (por ejemplo, un accidente) o alguna malformación del cerebro y del sistema nervioso y, quizás, alguna anomalía del material genético (ADN) pueden ser responsables del no-ejercicio de la escritura.

*

La pregunta de la agrafía no se formula siquiera en el caso de los «pueblos sin escritura», tal y como los antropólogos llaman a las sociedades que cultivan la continuidad (cultural) y la tradición oral. La misma pregunta tampoco tiene sentido en el caso de los analfabetos, es decir, en el de aquéllos que no aprendieron el uso de la tecnología de la escritura y que no incorporaron esta híper-innovación a su epistemología diaria.

*

La agrafía muestra que el cuerpo humano se convierte en el requisito de la escritura y señala que la posibilidad de comunicación (con ayuda de la escritura) es a la vez individual y colectiva: un sustrato biológico, una forma de vida, la especie «ser humano» se entreteje con una revolución cultural, una invención del espíritu, una idea. La agrafía como indicadora de la manera en que las fuerzas biológico-fisiológicas se fusionan con la arbitrariedad del hallazgo cultural: del alfabeto y de la escritura.

*

La agrafía conduce a una utilización distinta de la ausencia/presencia. La escritura (con letras y palabras como materia prima) combina, ordena y condensa alusiones; y finalmente configura escalas temporales; por supuesto, el tiempo no compone un elemento constituyente o un requisito incorporado para su desarrollo – como por ejemplo en el cine. Las escalas temporales (el tiempo de la escritura como efecto del grafó-mano, el instante temporal en que el lector comienza su implicación con el producto de la escritura, el horizonte temporal del contenido de la frase escrita…) crean coordenadas y universos, donde evoluciones personales y colectivas se-realizan-en y se consuman. Los «ágraf-os», los «agráf-icos», los «agraf-entes» se privan de este órgano, de esta disposición hacia la cinceladura de su modo de existir en la perspectiva del tiempo.

*

La «agrafía» (como también por otra parte la «afasia») cultiva el alfa, el alfa de la privación. La primera letra del alfabeto griego es citada para interpretar el papel del esforzador de la negación, además de indicar también el no-uso del alfabeto por parte de los «a-gráficos». Así, el azar de las letras se entreteje con el azar de los individuos y las sociedades.

*

La comunidad científica internacional, para construir los términos de cada rama científica (es decir, palabras neutras, sin connotaciones), aprende del griego antiguo. De la misma manera, las ciencias médicas honran con frecuencia la provisión griega de palabras. El término «agrafía» es un ejemplo similar e indudablemente es un término funcional; no obstante, cuando se utiliza, por parte de los hablantes, de alguna manera la palabra se convierte de nuevo en la lengua griega; es decir, la pronunciación de la «agrafía» ya se acompaña de polisemias y ambigüedades. La agrafía no es simple y llanamente un significante que se refiere a una nosografía concreta sino que indica lo imprevisible en los préstamos entre lenguas.

*

La agrafía, con una hipérbole abusiva, podría referirse también a la debilidad del cumplimiento de la escritura cuando imágenes, pensamientos, recuerdos, fantasías –la materia prima del grafómano y del poeta– se disuelven antes de que tomen su forma o se simplifican aunque parezcan macilentas, consabidas y tópicas; o emergen con nitidez, y en una segunda elaboración se disuelven sin grandes resistencias; o, finalmente, se configuran con tal vehemencia y fuerza que la escritura no las soporta.

Dimoszenis Agrafiotis
Traducción: Mario Domínguez Parra

Dimoszenis Agrafiotis – Siete fragmentos sobre la agrafía, DA – El Perseguidor, Número 93 (página 7 del pdf)

Entrevista de Mario Domínguez Parra, DA – El Perseguidor, Número 79, (página 2 del pdf)

quince poemas

I

«INCIERTO»

¿Qué fuerzas chupan mis deseos?

Olas sollozantes
en la última caricia del sol.

«METAFÍSICO»

Formas heladas en el soplo del tiempo
jactaos de
mi intranquilidad
mirad
cómo se balancea
para devenir estigma en la matriz de la supervivencia.

«LÍRICO»

El miedo
me hincha cual flautín
y si comienzo la canción
nunca la llevo más allá.

«POPULAR»

Palabras sabias.
Iglesias blancas.
Pájaros bordados.

¿Qué pedimos?
La alegría se pierde en la desesperación
como playas en el mar.

«NATURAL»

El aire puede: (1)
portar el polen de la esterilidad
y adquirir el olor de los estómagos
hinchados.

«POSITIVO»

E s f u e r z o s humanos
– manchas de humedad en las hojas de la esperanza
puntos confusos –

moveos
en la compasión de la luz,
gracias a la refracción del tiempo en el cristal
del alma.

«ERÓTICO»

Por la tarde
pendió de algunas gotas de lluvia
y mi aflicción devino lágrima
en tu ausencia.

http://logotejnikimetafrasi.wordpress.com/2013/09/11/dimoszenis-agrafiotis-isomorfismos-i/

II

DEFINICIONES I

Puedo definir las palabras
como explosiones de silencio
o como sonido del afán
o lagunas que los hechos aturden
o fragmentos de futuro,
resplandores del yo en el curso
del engarce.

DEFINICIONES II

Miedo. Silencio.
(La experiencia es el límite).
Consciencia. Suicidio.

Esperanza, retirada del ahora.
El pensamiento, sonido del tiempo
en las aspas del molino
que mueve el párpado solar.

Huida, ratificación del pasado.

Por qué

MEMORIA

Colores.
Gritos.
Nocturnas danzas del tacto
se reflejan displicentes
en miles de espejos
para que intentes
romperlos
teñir sus fragmentos de sangre,
nada.
N a d a.

EXCUSA

En el camino del anhelo
agonía, única sombra.

EN VARIOS TOMOS

¿Qué puertas abren
para traer el miasma de la alegría?

(Y estamos dentro).

¿Qué núcleos punzamos
para que apaguen las distancias?

(Y estamos fuera).

Todo se mezcla como los antiguos mármoles,
se cubre de explosiones
de instantes de miedo
que se asientan como el destino.

¡Y la esperanza! gota de luz
que baila ávida
frente a ojos entreabiertos
pidiendo que la extraigan del fuego
que abrasará los límites.

«UNION» (2)

Instantes amargos
de un día
que sangró en las desnudas rocas.
Instantes amargos
que la llovizna os clavó
sobre rostros atrincherados tras los cristales.

De verdad, ¿dónde os escondíais?

DOS VARIACIONES

Mido el futuro
en el pasado
y aquello que pesa es el hoy.

Peso la memoria
en el pensamiento
y el efecto aguarda la acción.

MÁSCARAS

Pasos
en el doblez de la inocencia
en la exégesis.

Risa y llanto
espasmo y venas en nuestro avance.

Una helada refulge en las máscaras.

http://logotejnikimetafrasi.wordpress.com/2013/09/17/dimoszenis-agrafiotis-isomorfismos-ii/

Dimoszenis Agrafiotis
Traducción: Mario Domínguez Parra

Notas al texto:

(1) El primer verso es una expresión de Aristóteles, de su tratado De la respiración. La traducción al inglés: «Now air can easily fulfill both these functions», «Ahora el aire puede satisfacer ambas funciones». Vid. Aristotle, On the Soul, Parva Naturalia, On Breath, tr. W.S. Hett, M.A., Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd., MCMLVII, «On Respiration», (Parva Naturalia) XV-XVI, 18-19, pp. 468-469.
(2) «Union» (en inglés en el original): residencia de estudiantes de la Universidad de Wisconsin (nota del autor).


2001 | Anterem Edizioni

Antologia Anterem (it)

Poesia Europea Contemporanea (Σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ποίηση)